Kleine Elf

Er zijn gegevens die je achterlaat:
adres, huwelijkse staat, geboorteplaats.
Ze geven weinig prijs. Onder je huid
heeft tot voor kort een hart geklopt,
warm bloed geruist, een ziel gehuisd.

Hoe kwam je in dit kikkerland terecht?
En waarom ging je dokters uit de weg?

Je naam was als een liefkozing: geliefde,
kleine elf. Dus de presentielijst op school
was als een aai over je bol. Zo lijkt het,
dacht je moeder, alsof ikzelf hem roep
als wie dan ook hem waar ook maar begroet.

Maar hier in Nederland wist men je naam niet
uit te spreken. Ook werd je niet geroepen
maar ontweken.

Het nieuws werd steeds eentoniger:
Corona hier, corona daar. En al die tijd
lag jij daar maar, bezocht door zusters
in het wit bij wijze van familielid.

Ooit bracht een moeder je naar bed
toen werd je in een kist gelegd
door vreemde handen, kleine elf.

Lei, vergeet de kou, vergeet je ademnood:
nu wacht de aarde als een moederschoot.

Geschreven door Mieke van Zonneveld