Ik was even bij Sinterklaas op bezoek en natuurlijk ging het meteen over zijn verdwenen schoen. Hoe kan dat nou toch? Ik heb het hem gevraagd. Als je een schoen verliest dan weet je toch meestal wel hoe en waar, zeker als de schoen van goud is. Goud en vol verhalen. Deze schoenen hebben de Sint altijd en overal gedragen, over de klinkers, de daken en door al jullie straten hebben ze sporen achtergelaten maar nu weet niemand waar die is.
Weet je wat ik heb gemerkt, de Sint is dan wel oud, maar zo ijdel als een jongeman. Alles moet bij elkaar passen. Z’n mijter bij de mantel, de onderjurk mooi wit, het paars bij het rood én de gouden details: de borduursels, de schoenen en de staf, die maken de outfit af. Heb je weleens naar z’n baard gekeken? Altijd tot in de puntjes verzorgd. Als je een blik werpt op de Sint, dan zie je dat overal over na is gedacht.
Maar nu klopt er iets niet. Aan één voet draagt ie een gouden schoen en aan de andere de ene dag een klomp, als het koud is z’n pantoffel en soms zelfs een laars. Het kan natuurlijk allemaal maar het oogt wel een beetje raar. Gelukkig zijn jullie er, en de ervaring leert, het komt uiteindelijk altijd weer goed! Sinterklaas en ik vertrouwen erop dat zijn geliefde gouden schoen terechtkomt als iedereen mee zoekt.
En tijdens dit zoeken viel ons ineens iets op, zo’n verloren schoen brengt veel meer teweeg. Alle kinderen helpen mee en de grote mensen ook. Buren raken met elkaar in gesprek, iemand deelt een mandarijn, de ander zelfgebakken pepernoten en iedereen lijkt blij. Zonder dat we het doorhebben wordt het gemis van de gouden schoen van Sinterklaas het begin van iets groters. De stad komt in beweging.
Er klinkt muziek, er hangen lichtjes in de lucht en achter elke glimlach schuilt goede hoop. Voel jij het ook? Misschien, denken de Sint en ik, is dat waarom er soms iets kwijtraakt: zodat we iets kunnen vinden dat niet in een schoen past.
Charlotte de Raad, Stadsdichter Hilversum
